WEDSTRIJDVERSLAG WUYTENS-OLM 3-2 28/5/2006
Uw dienaar was er zelf niet bij maar van spelers die het kunnen weten zou ik gewoon het vorige verslag (Jactoos) kunnen kopiëren en plakken aangezien het wedstrijdverloop redelijk identiek was.
Voetbal, en af en toe een feest...
Uw dienaar was er zelf niet bij maar van spelers die het kunnen weten zou ik gewoon het vorige verslag (Jactoos) kunnen kopiëren en plakken aangezien het wedstrijdverloop redelijk identiek was.
Omdat er toch 3 spelers zondag niet op post waren, hier vind je waarom. Even ter info de uitslagen van onze 1ste 20 km door Brussel.
Een tornooi op Klompen spelen op een vrijdagavond is altijd meegenomen maar voor de eerste keer in jaren hadden we de weergoden tegen. Alhoewel, het heeft de hele dag water gezeikt maar toen de wedstrijd begon werd het droog en dat is het de hele tijd redelijk gebleven. De wedstrijd dan. Geen opwarming omdat er voor ons nog een ploeg op het veld stond waardoor we koud aan het duel begonnen en dat hebben we geweten. Jactoos begon furieus en voordat we goed wakker waren stond het al 2-0. Een beetje aanpassing in de verdediging en vanaf toen kwamen we erdoor waardoor we voor rust nog konden milderen tot 2-1 via onze zwarte parel. Na de pauze controleerden we het spel, de tegenstander was een beetje stilgevallen en met een vrije trap maakte onze nr. 10 er 2-2 van. Kansen genoeg gehad, afwerken was vrijdag niet onze sterkste kant en zoals zo vaak in het voetbal krijg je dan het deksel op de neus. Tien minuten voor tijd 3-2 en daar is het uiteindelijk bij gebleven. Opgelet: volgende afspraak vrijdag 2/6/2006 op het plein van OC '76 om 19 uur (wedstrijd om 19.30 u). Het plein ligt achter de jongenslokalen van de chiro van Helchteren, tegenover Don Bosco.
Of het te maken heeft met de naam van de tegenstander weet ik eigenlijk niet maar het is toch gepast om hier van een catastrofe te spreken. We begonnen nochtans goed met een kans die op de paal belandde en nog een kans die niet afgemaakt werd. Maar vanaf toen ging het van kwaad naar erger. We zakten weg, de tegenploeg kwam er ook niet door maar ze kregen net voor rust één bal voor doel en Kneukke maakte het af. Rust 0-1 maar nog geen paniek, we zouden de zaak wel rechtzetten. Een bolwassing van de trainer tijdens de rust zou het verschil gaan maken. Maar het werd er niet beter op. Een fout in ons strafschopgebied en alweer Kneukke zorgde voor een 0-2 voorsprong. Ward maakte er even later met een mooie lob nog 0-3 van, wij konden in het laatste kwartier nog temperen tot 1-3 en begonnen toen pas te voetballen maar het kalf was al verdronken. Een terechte overwinning van Katastroof en wij zullen de schande een jaar lang moeten dragen. Waar lag het eigenlijk aan? Onderschatting van de tegenstander misschien (daar hebben alle grote ploegen last mee)? Deckers die de match van zijn leven speelde (waar zo 'n marathon al niet goed voor is)? Kneukke die zijne draai vond (heeft dan ook een goede leerschool gehad en kende ons van binnenuit)? Een tegenploeg die blijkbaar niet voor niets weken getraind heeft (misschien volgend jaar ook mee beginnen)? Zaterdagavondblues?Verlamming door de vele supporters (wat moet Barça dan zeggen)? Schrik? Zitten we in een dipje? In de hoek waar de klappen vallen? Het zou dit allemaal kunnen zijn maar we moeten toch eerst en vooral naar onszelf kijken. De motivatie was op z'n zachtst gezegd niet optimaal, er werd niet geroepen, gepraat, de bal werd te lang bijgehouden, het middenveld weer te vaak overgeslagen, ... in feite hetgeen wat we de laatste weken wel meer aan de hand hebben maar waar we blijkbaar ook niet echt een antwoord op vinden. Het blijft wachten op betere tijden. Misschien vrijdag.
Hans vraagt om hem zo snel mogelijk te verwittigen i.v.m. de wedstrijd tegen OC '76. Normaal was die gepland voor 3 juni 2006 om 15.00u maar omdat hun zaal bezet is vragen ze te spelen op vrijdagavond 2 juni om 19.30u. Laat zo vlug mogelijk iets weten (positief of negatief) via de moderne communicatiemiddelen (hans.lijnen@pandora.be), de gsmnr. staat op de telefoonlijst.
Een mooie vrijdagavond, lekker weertje en een grasveld om op te biljarten, wat kan een mens nog meer wensen. Een goed potje voetbal, natuurlijk. De eerste helft ging inderdaad de goede richting uit ondanks dat we door een foutje van uw dienaar al vlug op 0-1 kwamen te staan. De situatie werd gelukkig onmiddellijk rechtgezet en we konden verder uitlopen zodat het bij de rust 3-1 stond. Na de pauze zakte het niveau zienderogen en kwamen de Veteranen nog terug tot 3-2 maar ook hierop hadden we een gepast antwoord klaar en zo lagen de eindcijfers vast. Ideaal terrasjesweer zodat de après-foot voor sommigen wat uit de hand gelopen is (ter info: Duvel heeft niet toevallig die naam gekregen). En nu in rechte lijn naar de match van zaterdag waar een vat op het spel staat. Zorg dat je uitgeslapen bent en dat je tor-gevoel op maximum staat.
Twee, om het zachtjes te zeggen, niet al te sterke voetbalploegen op een zondagmorgen waarbij onze eerste helft nog net door de beugel kon maar de tweede helft bedroevend was en een tegenploeg die al helemaal ongeorganiseerd speelde maar die in extremis de bal toch nog voorbij onze keeper kon schuiven, dat was in een notedop zondagvoormiddag zeven mei tweeduizendenzes.
Jan had op voorhand duidelijk gezegd dat ie zou scoren en dat is 'm gelukt ook. Met het hoofd dan nog. Weliswaar in eigen doel maar dat is slechts een detail. Na die 1-0 zette Hans vlug orde op zaken zodat de bordjes weer gelijk stonden. In de tweede helft kregen we meer kansen maar de laatste pass was het struikelblok. Ofwel te vroeg, ofwel te laat ofwel net niet in de voet. Ook de keepers hielden de ballen die het verschil hadden kunnen maken tegen waardoor het dus 1-1 bleef. Wat moeten we nog onthouden? De scheidsrechter muilde bij momenten meer dan de spelers en ze hebben een hiete stoof in hun clublokaal.
In feite zou dit een perfecte kopie kunnen worden van het verslag in de heenmatch. Soms en vooral in het begin en op het einde van de wedstrijd kwamen we er eens door maar over het algemeen stonden we verdedigend in een schietkraam. Naaldert kreeg kansen bij de vleet maar telkens stond er weer een verdediger, een goal of een keeper in de weg. Bijna op het einde van de match lukte het hen dan toch een keer. Hartverwarmend om de vreugde en de blijdschap te zien van de man die scoorde. Hij moet zich in San Siro gewaand hebben. In ieder geval een moeilijke en goed georganiseerde ploeg om tegen te spelen en dat patattenveld maakt de zaken er ook niet gemakkelijker. Ik moest van Koen nog iets vermelden van een bruggetje maar wat dat met de match te maken heeft, ontgaat ook mij volledig...